Mijn eerste post!

Damesch en Heeren!

Hoewel ik zelf een groot voorstander ben van nieuwsbrieven, ben ik toch maar gezwicht voor het bloggen, omdat het voor mij makkelijker is, en ik dan niet mensen steeds mijn berichten opdring.

Nu dan, zoals jullie wel zullen weten brengt dit jaar in Japan mij de eerste drie weken naar allerlei vakantiebestemmingen, alvorens ik afreis naar Fukuoka, alwaar ik dan me weer als een echte collegestudent moet gedragen. De eerste anderhalve week zal ik in Tokyo zijn samen met Alexandra, dan anderhalve week in Kyoto, en daarna is Fukuoka mijn eindbestemming. Nu echter zit ik pas op dag twee, en is het echt al ongelooflijk wat ik tot nu toe heb gezien en gedaan. Hier volgt een korte samenvatting:

De reis op zich was al redelijk slopend! Behalve dat ik de nacht voor vertrek nog het briljante idee had om wat te gaan drinken met vrienden tot 2 uur, moesten we ook nog rond 6 uur op en was ik dus al kakkend moe. Gelukkig waren er op het vliegveld een hoop mensen om mij uit te zwaaien, en was ik met die energie gesterkt voor 5 minuten, en stortte ik weer in in het vliegtuig! Wij stortten gelukkig niet neer, en na een botte landing kwamen wij aan op Heathrow, wat op zich best een fijn vliegveld bleek! We moesten er wel 6 uur wachten, en da's niet fijn als je moe bent, en toen moest de ellende nog beginnen. De vlucht had vertraging, en zelfs de Japanners zuchtten verveeld. Na 12 uur, net toen ik de controller er bij neer wilde leggen, kwamen we aan op Narita, en vanaf daar ging eigenlijk alles heel lekker. Bagage ging goed, treinreis naar Tokyo ging goed, en nadat we op de goede halte waren gekomen kwam ik een aardige Amerikaan tegen die mij de weg wees naar ons hotel, dus mijn Japans was ook nergens voor nodig. Och jongens!

Het hotel is echt een dump, zoals wel uit mijn foto zal blijken. Ik kan er niet in de breedte languit in liggen, en de koffers passen er ook eigenlijk niet in. Dit drukt de pret niet, want de staff is aardig, en het is raketgoedkoop!
Wat alleen nog mooier was, was toen we binnenliepen dat Tijmen liep te ratelen aan tafel met een stel Fransen. Je moet je voorstellen dat we 20 uur onderweg waren, en dan zie je Tijmen in een hotel in Tokyo. Dit hebben we dan ook hevig gevierd, en na ons verfrist te hebben gingen we al op avontuur, diezelfde avond! De moeheid was verdwenen, en we gingen maar eens Asakusa verkennen. Ik was er al geweest, dus ik kon er lekker slim over doen. Met haar nabijheid, mooie tempels, en leuke eettentjes was het een perfecte bestemming voor een kort avondje uit!

De volgende ochtend was ik redelijk over mijn jetlag heen, en gingen Alex en Tijmen en ik naar Akihabara, nerd capital van de wereld. Zodra we uit het station kwamen, werden we meteen aangeschoten door een cameraploeg die met ons wilde praten over het buitenlanderschap in Japan. Hoewel ik daar niet de grootste fan van was, vonden vooral Tijmen en Alex het wel een leuk idee. Ik ben natuurlijk redelijk cameraschuw. Alex en ik werden geinterviewd, en Tijmen werd bewaard voor later omdat hij zei dat hij later geen vrouw wilde maar een figuurtje uit zijn favoriete anime. Dit deed de Japanse harten sneller kloppen, en na ons interview werden we gevraagd om 5 uur terug te komen voor Tijmen's interview. Het was twee uur, en onze planning werd veranderd naar tot 5 uur in Akihabara blijven. Dit bleek een goeie keus te zijn, want na 3 uur rondkuieren kwamen wij aan bij een anime blote poppen winkel waar Tijmen geinterviewd zou worden. Wat echter niet bekend was, was dat er ook wat andere buitenlanders waren (een Belg en een Brit) die ook Japans konden, en terwijl Tijmen werd geinterviewd, werden wij betaald om op te tazen en eten te halen. Zo gezegd zo gedaan, en wij hebben dus gratis Indiaas (?) gedineerd. Na Tijmen onnodig lang te hebben laten wachten, gingen wij terug, en werden wij uitgenodigd mee te gaan naar een industrial 80's feest ergens in SHINJUKU. Tuurlijk gingen wij mee, en daar stonden we dan in club WIRE onder de grond met Gothic Japanners, die lallend over de vloer galloppeerden. Wat heb ik gelachen! Foto's van dit feest komen nog! Het waren echt heel relaxte mensen, en vooral Jim de Brit was erg droog. Om 11 uur was het echter voorbij, en gingen we voldaan terug naar onze bunker.

Vandaag deden wij het rustiger aan, en Tijmen was weg. We begonnen in de ochtend bij Shibuya, en gingen daar kleding kijken. Ik had geen zin om een tweede hypotheek te nemen voor een onderbroek, dus ik hield mijn portomonnee bij me, behalve in de zaak genaamd Tower Records, waar ze echt ongelooflijk veel goede muziek hebben. Aldaar heb ik twee albums gekocht die ik al een tijdje zocht. Vervolgens liepen we door richting Meiji Jingu, wat echt een van de mooiste plekken is die ik ooit gezien heb. Een must-see! Na veel ge-ooh en ge-aah, liepen we door naar Yoyogi, waar wij natuurlijk een goed bord Tanuki-udon naarbinnen werkten. Wat is dat eten toch chill zeg! We kwamen daarna onverhoopt weer in Shinjuku terecht, waar een heel vet groot warenhuis was en een geweldig uitzicht met treinen en lichtjes! Na nog wat ijskoffie te hebben gedronken gingen we maar weer terug, en nu zit ik hier al bijna weer twee uur te werken aan dit geneuzel, wat toch langer is geworden dan ik dacht. Ik hoop dat het een beetje een beeld geeft, en dat het duidelijk is dat het hier heel vet is! Tokyo is dan misschien wel vooral shoppen en eten, maar het heeft ook wel echt een hele vette sfeer, echt een ervaring die overweldigend blijft, hoe vaak je er ook komt.

Tot Barons.