NYC dag 1

Dag 0 en 1 Yurie viel in de ochtend van de trap af in haar huis terwijl ik machteloos toekeek. De reis begon goed. De vlucht naar London had 10 minuten vertraging, de vlucht naar New York meer dan een uur. Dit hebben we hoofdzakelijk goedgemaakt tijdens de vlucht want we hadden wind mee oid, maar dit alles werd gelukkig tenietgedaan door die geweldige xenofobe paranoide Amerikanen, die ons wel drie uur hebben laten wachten voordat we het land eindelijk binnen mochten. Je gelooft het niet: je staat met honderden andere uitgeputte mensen in een rij, terwijl een of andere lamlul omroept dat de bagage al een uur klaar ligt voor ons op de band. Joh! Een taxirit later en een rib minder stortten we dan echt neer in onze kamer, die een soort grafische studie van Chinese (sic) sex-standjes als behang heeft. Behalve vaagjes uit de taxi de skyline te hebben gezien, en een bordje met 35th tegen te zijn gekomen was er eigenlijk nog weinig wat uitschreeuwde dat we in New York zijn. Niet dat we dat hadden opgemerkt, want het was een behoorlijke reis geweest en we zaten ons al zorgen te maken over dat vreemde fooien systeem hier. Dat hele gezeik van "never trust a man who pays retail" (ofzo) is onzin. Iedereen heeft baat bij vaste prijzen, en dat halve geonderhandel met fooi helpt niemand. Maar goed, een diepe nachtrust volgde en de volgende ochtend stonden we redelijk fris op. De jetlag valt mee, hoewel ik ten tijde van schrijven (9 uur 's avonds) me wel aardig moe voel. De douches zijn goed, en hoewel alles lekt doet alles het ook wel, en dat valt me alles mee van dit hotel waar je praktisch Tom Waits in een hoekje aan het uiteinde van de hal zijn bier ziet uitpissen. Er zijn hier 2 soorten ATM's: de door winkels toegeëigende ATMs (waar je gelimiteerd geld kunt opnemen) en de bank ATMs waar het oneindig kan. Beide systemen vragen een behoorlijk hoge prijs om geld op te mogen nemen, en voordat wij dit doorhadden en het hotel hadden betaald waren we alweer een uur en 3 ATMs verder. We hadden daarvoor echter een nogal mooi ontbijt bij een nogal typische diner gehad en we zaten stampvol. Ik neem nu even het moment om het gevoel te beschrijven wat ik krijg bij deze stad. Je moet je indenken dat New York voor mij niet zomaar een stad is. Bij zomaar een stad denk ik aan een van de Europese hoofdsteden. Je hebt ervan gehoord, een aantal vrienden zijn er geweest en er is een bepaald gerecht en een bepaald monument wat je van je lijstje af kan strepen als je er bent geweest. New York echter is al mijn (en vele anderen) hele leven een soort droomstad. Niet alleen omdat alles mogelijk is, niet omdat je jezelf omhoog kan werken in een dag, maar omdat het in elk medium al jarenlang door de strot wordt gedouwd. Frank Sinatra, Alicia Keys (rotnummer), Bassie en Adriaan (prachtnummer), Woody Allen (prachtfilms), je kan je het zo gek niet bedenken of New York wordt wel genoemd. Gek natuurlijk, want als Europeaan zou je verwachten dat bv. London (ook een super alpha stad, check wikipedia) een prominentere rol zou spelen in mijn fantasieën. Nee, het is deze Amerikaanse superstad die altijd al mij heeft gelonkt, en tot nu toe heb ik altijd een schuldgevoel gehad voor het feit dat ik, hoe bereisd ook, nooit naar New York was geweest. Een ander belangrijk punt is natuurlijk dat ik een jaar in dit land heb gewoond, maar dat dit (ook mede door hoe lang het geleden is) bijna niets lijkt uit te maken. Het gevoel dat mij dan ook bekroop toen ik 's ochtends naar de diner liep om mijn hoofd vol te stoppen met French Toast en eggs over-easy is moeilijk te benoemen. Het was (en is) een mix van ongeloof, kinderlijke blijdschap, verwondering, en ongeloof. Ik snap nog steeds niet dat ik er nu echt ben, dat ik zonet al voor de tweede keer langs het Empire State building heb gelopen en dat ik mensen voor het Rockefeller center heb zien schaatsen. Ik snap niet dat ik in één dag al langs Times Square ben gelopen, in Central Park heb gewandeld, de Met heb bezocht en Grand Central heb gezien. Al deze dingen staan nu in het echt op mijn netvlies (en op mijn SD kaart), al deze dingen waar ik tot nu toe zo lang op gewacht en van gedroomd had. En dat door minder dan een maand geleden met Yurie de knoop door te hakken om hier toch maar eens naar toe te gaan. Zo casual kan het dus lopen. De eet-updeet: Ontbijt bij de diner (french toast, eieren) "lunch" bij cafe lalo (Amsterdam ave. en 81st) triple truffle chocosplosion en vanilla crepe sensation (namen zelf bedacht, bel me voor de auteursrechten) en grapefruitsap, vreemd genoeg. Toko kwam voor in You've Got Mail en was overvol met hip volk. avondeten: bibimbab in Koreatown. We wilden naar de Oysterbar, maar die was dicht. Dit was een erg goed alternatief, met ossebottensoep en prima Kimchi. Ook trouwens echt alleen maar Koreanen in die toko. Allemachtig, dit was dag 1. Morgen naar downtown, en kijken wat daar allemaal te doen valt. Hoi piepeloi!